Warszawska Opera Kameralna - pierwsza premiera sezonu 2023/2024 - "Carmina Burana" Carla Orffa

(169 zdj.)

10 września 2023 , fot. Jacek Kurnikowski/AKPA/BEZPŁATNE MATERIAŁY PRASOWE

Strona:

Relacja z wydarzenia» Relacja z wydarzenia 80-lecie urodzin Rafała Olbińskiego / "Carmina Burana" Carla Orffa - premiera Warszawskiej Opery Kameralnej na deskach Teatru Polskiego

"To zawsze było moje marzenie. "Carmina Burana" Carla Orffa, którą rozpoczynamy sezon 2023/2024 jest tytułem ekstraklasy światowej. I Rafał Olbiński - Artysta, Mistrz. Czarujący mężczyzna, świetnie ubrany, dowcipny, z którym można rozmawiać godzinami. Jestem zaszczycona, że mogę go nazwać swoim przyjacielem. Karolina Jacewicz ożywiła magiczne obrazy Rafała Olbińskiego. Tak powstał film fabularny inscenizujący libretto, które tłumaczymy na język angielski i polski po to, aby widz dokładnie zrozumiał intencję obrazów wybranych przez choreograf naszych wydarzeń, Ingę Pilchowską, debiutującą dziś wieczorem w roli reżysera. Temperatury lekkiej nie ma. Cały czas rośnie. To inscenizacja przygotowana z ogromnym poczuciem humoru i puszczeniem oczka do publiczności" - powiedziała Alicja Węgorzewska, dyrektorka Warszawskiej Opery Kameralnej.
Czerwień to wino, krew, miłość, namiętność. Zieleń to natura, radość, witalność, płodność, nadzieja. Biel niewinność, a czerń to pragnienie. Na scenie warszawskiego Teatru Polskiego odbył się wieczór pełen emocji, który jednym słowem można zamknąć w słowie "uczta". Nowa inscenizacja "Carmina Burana" to hołd złożony twórczości Rafała Olbińskiego, światowej sławy artysty, świętującego 80 urodziny, który od lat współpracuje z tą Instytucją muzyczną o bogatej, ponad 60-letniej historii, tworząc scenografie do spektakli. Tym razem to jego wieloznaczne i symboliczne obrazy ożyły na scenie. Fragmenty dzieł zostały także nadrukowane na tkaninach, tworząc wyjątkowe kostiumy solistów, jak chociażby Królową Serc czy Dziewicę. Wyrazista forma, nasycone kolory, symbolika to wszystko podkreśliło charakter postaci i historię traktującą o miłości i zagubieniu człowieka we współczesnym świecie. Bawiły i skłaniały do refleksji. Dostojny jubilat, obdarzony niezwykłym poczuciem humoru, błyskotliwością i swadą, osobiście wprowadził widzów w swój świat, czytając fragmenty książki, nad którą pracuje. "Nowy Jork. W poszukiwaniu niestraconego czasu" w przewrotny sposób opowiada o ważnych dla artysty ludziach, miejscach, spotkaniach i smakach. "Alicja Węgorzewska jest wulkanem namiętności, a ja mogę być zaledwie popiołem przy tym wulkanie. Opera niczym kobieta to alfabet emocji: miłość, namiętność, zemsta, nienawiść. Jestem oszołomiony tym, w jaki sposób moje obrazy ożyły na filmie, ale i dosłownie w postaciach, na scenie. Miałem nawet moment emocjonalnego poczucia dumy, że jestem częścią tego fantastycznego widowiska. Żyjmy tak, by nie mieć czasu na żałowanie. Używajmy tego, co mamy. Nie traćmy czasu na szukanie. Mogę powtórzyć za Markiem Twainem, że jedyne szczęście jakie możemy mieć to być zajętym. Jestem zajęty bardzo, więc mogę uchodzić za bardzo szczęśliwego człowieka. My artyści jesteśmy wielkimi oszustami, jak mówił z kolei Andy Warhol. Udajemy, że mamy natchnienie, udajemy, że mamy inspirację, a ludzie to kupują. A jeżeli tworzymy przy tym jakieś piękno, najczęściej przypadkiem, to wtedy jest fajnie" - powiedział jubilat, Rafał Olbiński.
Kantata malowana obrazami i malarz poeta. Zanurzając się w świecie poetyckiego surrealizmu, widz z rozkoszą odkrywa jego piękno, ale też gorycz i staje się ich częścią. Fortuna bowiem kołem się toczy. Pragnienie miłości jest motorem napędowym świata i ludzkich działań. "Ten wieczór jest spełnieniem marzeń Rafała. Celebruje ten dzień nie tylko z przyjaciółmi, znajomymi, rodziną, ale przede wszystkim z publicznością, z ludźmi, którzy z pragnienia miłości kupili bilety. To dla artystów jest niezwykle ważne. Świadomość, że ponad połowa widowni chciała się z nim spotkać. Rafała od lat otacza miłość. Szalenie pobudzające są dla niego spojrzenia kobiet, to jak patrzą na niego i odwrotnie. Kiedy są żywe, namiętne, pełne admiracji stanowią największą inspirację do jego obrazów. Obrazów, które są absolutną ucztą dla wszystkich. I życzmy Rafałowi czasu na zrealizowanie tego, co jeszcze chce zrobić. Tych planów jest bardzo dużo. W tym tkwi sedno pragnienia życia, kochania życia. Rafał absolutnie zjada to życie namiętnie, gorąco każdego dnia. Nigdy się nie nudzi. Nigdy nie narzeka. Mówi z radością: Boże, jaki jestem zajęty" - powiedziała Bogna Sworowska.
Na scenie Teatru Polskiego wystąpił Zespół Wokalny Warszawskiej Opery Kameralnej: Joanna Moskowicz (sopran); Alicja Węgorzewska (mezzosopran); Rafał Tomkiewicz (kontratenor); Damian Wilma (baryton). Za pulpitem dyrygenckim stanął Krzysztof Kusiel-Moroz. W wielkim finale, wśród solistów, tancerzy i chóru pojawił się sam Rafał Olbiński. Marszałek Województwa Mazowieckiego, Adam Struzik wręczył jubilatowi pamiątkowy medal "Pro Masovia". "Pragnę złożyć jubilatowi życzenia kolejnych lat w zdrowiu i twórczej aktywności, jak i tego, aby nadal zabierał nas do swoich tajemniczych światów".
Wśród gości wieczoru pojawili się m.in. Edyta i Cezary Pazurowie, Dorota Williams, Tomasz Ossoliński, Emma Kiworkowa, Marta Kuligowska, Beata Ścibakówna, Urszula Dudziak, Grażyna Torbicka, Daria Widawska, Anna Popek, Odeta Moro, Malwina Wędzikowska, Anna Męczyńska, Lidia Popiel.
"Zawsze podziwiałam Rafała i kochałam. Nie tylko jako artystę, bo oczywiście jest wybitny, ale przede wszystkim jako fantastycznego kolegę, przyjaciela. Kiedy zwracałam się do niego z prośbą o udostepnienie zdjęcia na okładkę płyty, jednej, drugiej, trzeciej, mówił: Masz. Bierz!" - powiedziała Urszula Dudziak.
"To wielka uczta móc zasiadać z Rafałem przy stole jego życia. To jedna z nielicznych, wspaniałych osób z firmamentu, którą mam przyjemność i zaszczyt znać osobiście. Jest niezwykle szarmancki wobec kobiet, a wobec mnie krytyczny i prawdomówny. Jesteśmy dla siebie lustrem. Czerpię z jego doświadczenia i wielkości. Czuję się czeladnikiem, ale czerpię od Mistrza ile się da" - powiedział Cezary Pazura.
"Rafał musi był wyjątkowym mężczyzną skoro moja przyjaciółka się z nim związała. Jego prace wykraczają poza wszelkie granie. Nie dziwię się, że podbiły kawał świata. Świat widziany oczami wyjątkowej osoby rozwija nas, uczy innego życia, innego spojrzenia" - powiedziała Lidia Popiel.
"Miałam dwadzieścia kilka lat, kiedy pojawiłam się na wystawie Rafała Olbińskiego. Tamtego wieczoru absolutnie się zakochałam. Ta miłość trwa po dziś dzień. To w jaki sposób przedstawia kobietę w swojej twórczości rozczula moje serce. Jego bajkowy świat sprawia, że bardziej wierzę w pozytyw świata" - powiedziała Emma Kiworkowa.
"Rafał jest we wspaniałej formie jako artysta i jako mężczyzna. Na scenie prezentował się wspaniale. Zieleń idealnie oddała jego witalność. Bardzo wszystkim gratuluję cudownego wieczoru i przede wszystkim pomysłu. Było przepięknie. Jestem wzruszona przesłaniem płynącym ze sceny, jakim jest miłość. To tu i teraz. Nie projektujmy złych rzeczy tylko same dobre uczucia, bawmy się i żyjmy pełnią życia" - podsumowała Dorota Williams.